Verhalen

Verdwijnen in boeken bij Centrum Robert Koch

12 maart, 2018

Heel HVO-Querido leest. Op de meeste afdelingen vind je wel een plankje met boeken. Bij Centrum Robert Koch hebben ze zelfs een forse, goed gevulde kast met boeken. Hoewel vaste bezoekster Yvonne graag en veel leest, maakt ze daar steeds minder gebruik van: ze heeft tegenwoordig genoeg aan haar e-reader.

Yvonne de Kruyff (1953) is al meer dan tien jaar een vaste bezoeker van het Centrum Robert Koch van HVO-Querido en zijn voorloper, het dagactiviteitencentrum aan het Linnaeushof. Yvonne is een geboren en getogen Amsterdamse. Ze groeide op in de Czaar Peterbuurt en woont nog altijd in Amsterdam Oost.
‘Wij woonden vroeger in een klein huisje in de Conradstraat, dat was toen wat je noemt een achterbuurt. Toch waren wij niet arm, mijn vader en moeder werkten allebei, wij hadden altijd goed te eten en we zaten goed in de kleren. De Czaar Peterstraat was toen heel druk, met veel winkels. Later is die buurt helemaal verloederd, terwijl het nu juist weer enorm is opgeknapt.
Ik heb huishoudschool gedaan en daarna mavo. Ik werkte op Schiphol in een parfumeriezaak, een leuke baan en ik verdiende goed.

Thrillers

Ik heb altijd veel gelezen, ik doe het nog steeds graag. Ik lees graag spannende boeken, Nederlandse thrillers: Suzanne Vermeer, Simone van der Vlugt, Judith Visser, allemaal vrouwen, merk ik nu. Maar ik houd ook van Nicci French en andere psychologische thrillers. Knap dat ze al die verhalen kunnen verzinnen. Ik denk vaak: hoe komen ze erop?
Ik lees zo’n veertig, vijftig boeken per jaar, denk ik. Soms heb ik het met andere bezoekers wel eens over lezen en boeken en dan raad ik ze ook altijd dingen aan: dit moet je echt lezen. Ze hebben hier bij het Robert Koch een boekenkast voor de bezoekers. Mensen uit de buurt brengen die boeken langs. Soms zijn die boeken helemaal nieuw en nog nooit gelezen.

Yvonne de Kruyff voor de boekenkast bij Centrum Robert Koch

Yvonne de Kruyff voor de boekenkast bij Centrum Robert Koch

Makkelijk

Vroeger kocht ik boeken, toen ben ik een tijdje lid geweest van de bibliotheek, maar tegenwoordig heb ik een e-reader, een Kobo, die heb ik gekregen. Het voordeel is dat ze vrij klein zijn, het past goed in je tas, het ligt makkelijk in de hand en is veel minder zwaar dan een echt boek. En je hebt er heel veel titels op. Omdat ik graag grote letters heb, is het nadeel dat je vaak moet schuiven, je ziet per keer maar een klein stukje tekst.

Pittig

Ik ben begonnen met Ot en Sien, zo leerde je lezen. Als kind las ik graag sprookjesboeken, Andersen vond ik leuk en Roodkapje. En hoe heet dat, van dat prinsesje met die lange haren in die toren? Later, op school, moest ik lezen. Ik kan me Mijn tante Coleta nog herinneren en Jan Wolkers en een Engels boek over de tocht van de Kon-Tiki.
Serieuze literatuur lees ik soms, Connie Palmen bijvoorbeeld wel, maar ik houd niet van zware kost. Het moet pittig en spannend zijn, anders dwaal ik af.

Fantasie

Als je leest, duik je helemaal in een andere wereld, je zit er helemaal in, je verdwijnt in het boek. Als het een goed verhaal is, ben je een tijd lang alleen maar daar mee bezig en niet met andere dingen. Je zet je fantasie aan het werk bij het lezen, je gaat dingen invullen. Stel, het gaat in een boek over een huis, dan vorm je zelf een beeld van dat huis, ook al wordt het niet helemaal beschreven.
Ik weet wel dat het “maar” een boek is en fictie bovendien, maar tijdens het lezen ga je er in mee. Zo ontsnap je even uit de dagelijkse werkelijkheid. Het ontspant je geest.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.