Op een prachtige plek in de natuur heeft onlangs de tweede HOT Challenge voor de dames plaatsgevonden. In Bant, waar deze driedaagse uitdaging plaatsvond, zijn er bijzondere momenten met elkaar beleefd. Er is gelachen en gehuild, het was gezellig en er waren momenten van stilte. Er is veel gebeurd, als groep met elkaar maar ook voor iedereen individueel.
Een verslag van persoonlijk begeleider Janneke Koster – Een grote groep sterke vrouwen. Iedereen komt met zijn eigen achtergrond, ideeën en verwachtingen van de driedaagse. Tijdens deze dagen zijn wij samen sterker geworden. Het was mooi om te zien hoe de dames onderling op elkaar konden bouwen en hoe wij van elkaar konden leren. Voor iedereen begint de HOT Challenge weer anders.
Het begin van iets nieuws
Nadat de tenten waren opgezet, zijn wij in een kring rond het kampvuur gaan zitten en heeft de groep Rijk Smitskamp verwelkomd. Rijk heeft verteld hoe de HOT Challenge is ontstaan, hoe dit steeds meer groeit en hoe de rituelen in de oudheid zijn ontstaan en wat dit betekent. Na deze mooie opening kunnen wij beginnen aan een kennismaking en gaan wij de uitdaging aan, met elkaar en met onszelf!
De kennismaking begon met de cirkels van comfort. Je hebt de comfortcirkel, ga je een stap naar binnen dan, is er de uitdaging en zit je niet meer helemaal in je comfortzone. De binnenste cirkel is de echte paniekzone. Deze oefening maakte al veel los bij de vrouwen en de eerste gesprekken kwamen op gang. Het kan makkelijk zijn om maar steeds in je comfortzone te blijven, geen uitdagingen aan te gaan en op deze manier doorgaan in het leven. Maar je kunt hier ook uitstappen en de uitdaging aangaan. Doe wat je altijd al hebt willen doen, doe datgene waar je gelukkig van wordt!
In de avond hebben we samen met Koko djembé gespeeld, gezongen en gedanst. Koko heeft ons verschillende ritmes en geluiden geleerd. Samen ontstonden er mooie geluiden. Prachtig wat muziek kan doen, het brengt mensen samen, iedereen is gelijk en het is een goede sfeer.
Liefde
De tweede dag stond in het teken van de zweethut, warmte, verbinden en loslaten. We zijn de ochtend gestart met een meditatieoefening van een van de deelnemers, aan het water. Vervolgens zijn wij ons gaan klaarmaken voor de zweethut, lunchpakketjes maken, water halen, wollen dekens pakken.
De cirkel van vuurstenen, die ons uiteindelijk in de zweethut komen opwarmen, mochten een voor een op het hout worden neergelegd. Om de beurt pakten de vrouwen een steen, je mocht de steen neerleggen voor iemand anders of voor jezelf. Het was mooi hoe iedereen met elkaar deelde, in stilte of met woorden, voor wie zij de steen hadden neergelegd. Iedereen mocht daarna deelnemen aan de zweethut. Daarnaast waren er ook stoere vuurvrouwen die voor de vrouwen in de hut de stenen naar binnen brachten, het water aangaven en de vrouwen die de hut uitgingen opvingen met water en liefde.
Oplossen
De rondes in de zweethut waren begeleid door Chantal en Renate en er kwamen veel dingen ter sprake. Dit hebben wij verwelkomd. Welkom verdriet, welkom liefde, welkom kwetsbaarheid en welkom stilte. Het was bijzonder hoe de vrouwen het durfden om de hut in te gaan, hun verdriet konden toelaten, de verhalen konden vertellen over vroeger en hun kwetsbaarheid konden tonen.
Wat was het daarna heerlijk dat het eten klaarstond voor ons en wat konden we daar allemaal van genieten. Na het heerlijke eten hebben wij nog even bij elkaar gezeten. Er waren wat spanningen ontstaan en dit werd in de groep ter sprake gebracht. Niet alles gaat zoals gepland en soms moet er eerst ergens anders voor gezorgd worden om weer verder te kunnen. Het mooie om te zien was, dat alles werd uitgepraat en dat de vrouwen er samen konden uitkomen. Uiteindelijk brengt dit ons weer dichter bij elkaar. Hoe mooi is het, dat het op een rustige plek in de natuur mogelijk is om het zo te laten verlopen dat het uiteindelijk wordt opgelost! In de drukte van de stad zijn er zoveel prikkels, zoveel afleidingen en daardoor soms ook zoveel verwarringen waardoor het niet nodig lijkt te zijn om iets op te lossen tussen elkaar. In de natuur, tijdens de HOT Challenge, ben je met elkaar en zorg je voor elkaar. Dat is wat wij hebben gezien, bij iedereen.
Mensen onder elkaar
Een aantal dames vond het heerlijk om naar hun tentje te gaan en te gaan slapen. Het was een mooie laatste avond in Bant, met een warm vuurtje en een heldere sterrenhemel. Mooie verhalen werden gedeeld onder elkaar en er werd gelachen. Het was alweer bijna het einde van de driedaagse HOT Challenge. De volgende ochtend was het wederom mooi weer en zijn wij voor een laatste keer bij elkaar gekomen. Ook hier zijn er woorden met elkaar gedeeld over hoe wij de afgelopen dagen hebben gevonden, wat er naar boven is gekomen, wat je meeneemt naar huis en wat je achterlaat. Er is gehuild, er werd voor elkaar en we hebben voor onszelf gezorgd en het mocht er zijn. ‘Dat is nou juist zo mooi van de HOT,’ aldus een deelneemster, ‘iedereen is hetzelfde, iedereen is gelijk. Er is geen begeleider en cliënt maar iedereen is mens’.
Een deelneemster aan het woord
‘Wat kon je ervan verwachten, dat was ook mijn vraag. Het maakte mij nieuwsgierig en zo besloot ik om mee te doen. Ik heb het als een zeer leuke en verrijkende driedaagse beleefd.
Wat vond ik leuk? Met vrouwen op stap, weg van de straat en de dagelijkse sleur. Drie dagen in de natuur, kampvuur en verhalen.
Wat was verrijkend? De omgang met anderen, je ondersteun en gesterkt voelen doordat je weer weet dat je waardevol bent. Omgaan met verschillende mensen en elkaar respecteren. Je bent niet alleen. De zweethut hebben wij in teamverband opgebouwd. Met rituelen je lichaam en geest reinigen. Terug naar je basis.
Het is een echte aanrader, ik was zo positief verrast dat ik zo uitgerust en met frisse motivatie terug ging naar mijn leven.’
