Op vrijdag 6 juni kwamen in het Amsterdam Center for Sex Workers, (ACS) ongeveer 40 mensen bij elkaar voor een conferentie ter ere van de Internationale Dag van de Sekswerker. Hulpverleners, ervaringsdeskundigen, wijkagenten, ambtenaren en politici wisselden er kennis en ervaring uit. Dat is hard nodig, want er valt nog veel te leren en te verbeteren.
Begrip over sekswerk
Amsterdam en sekswerk zijn al eeuwen onlosmakelijk met elkaar verbonden en toch valt er ook in onze stad nog een wereld te winnen. Bijvoorbeeld als het gaat om het begrip over sekswerk en verbetering van de arbeidsomstandigheden van sekswerkers. De gemeente en andere partijen in de stad wisselen daarom kennis uit over de specifieke problemen en obstakels waar sekswerkers in hun werk tegenaan lopen. Daar komt nog bij dat we het niet hebben over een homogene groep. Sekswerkers zijn immers mannen, vrouwen, trans personen, mensen met en zonder verblijfsvergunning, mensen met en zonder netwerk in Amsterdam en ga zo maar door.
Er was ook aandacht voor het boek ‘United under a red umbrella‘ dat P&G292 – de voorloper van het ACS – in 2019 uitbracht.
Voor het ACS, een samenwerking van HVO-Querido en de GGD, was de Internationale Dag van de Sekswerker een mooie gelegenheid voor een kennisuitwisseling tussen ervaringsdeskundigen, belangenorganisaties, ketenpartners, gemeente en politiek. Anna Paula Botelho, die als hulpverlener en ervaringsdeskundige betrokken is bij het ACS en deze dag heeft georganiseerd. ‘Door vandaag veel informatie en ervaringen te delen hopen we meer begrip te kweken. Zo dragen we hopelijk een steentje bij aan de versterking van de positie van sekswerkers in Amsterdam’, zegt ze.
Behalve sekswerkers, hulpverleners en politie, zijn er geïnteresseerde ambtenaren en gemeentelijke politici aanwezig. De ongeveer 40 stoelen die in de krappe ruimte van het ACS zijn opgesteld, zijn allemaal bezet.
Geschiedenisles
Petra Bakker, teammanager van het ACS, opent de dag en geeft het woord aan Imane Nadif raadslid voor GroenLinks. Zij benadrukt het belang van dit soort aandacht voor de positie van sekswerkers. Daarna volgt een interessant lesje geschiedenis van het sekswerk in Amsterdam door Phoebe van het Prostitutie Informatie Centrum (PIC). Ze vertelt het met veel passie, dit is dan ook echt haar onderwerp. Ze is niet alleen ervaringsdeskundige, maar ook op het onderwerp gepromoveerd. Zelfs voor de meeste geboren en getogen Amsterdammers is dit boeiende verhaal waarschijnlijk grotendeels onbekend.
Ervaringsdeskundigen
Ook het panelgesprek dat hierna plaatsvindt, biedt weer een heel ander perspectief op sekswerk. Of, beter gezegd: meerdere perspectieven. Aan het woord komen drie ervaringsdeskundigen: Levi, Kenya en Julia. ‘Voor mannelijke sekswerkers zijn er eigenlijk helemaal geen voorzieningen, peeskamers en ramen zijn namelijk alleen voor vrouwelijke en trans sekswerkers te huur’, zegt Levi. ‘Ik moet mijn werk, dat vooral in de sm-hoek zit, dus in een hotelkamer doen, of thuis, maar dat is in Amsterdam illegaal.’ Raadslid Imane Nadif vraagt hem wat hem het meest zou helpen in zijn werk. Dan kom ik toch uit op een ruimte die ik kan huren’, zegt Levi.
De Ecuadoriaanse Kenya is trans vrouw en werkt al sinds de jaren ’90 als sekswerker in Amsterdam. Sindsdien kent ze ook Heleen Driessen, die als vertrouwenspersoon vanuit HVO-Querido aan het ACS is verbonden. ‘Wij gaan heel ver terug en we hebben samen veel meegemaakt’, zegt Kenya. ‘Inmiddels werk ik niet meer op straat, hoewel ik dat ook leuk vond om te doen. Ik werk nu al jaren achter het raam op de Wallen, met heel veel plezier.’
Levi en Kenya in panel
Dat was anders voor Julia: zij vertelt juist dat het werk, dat ze noodgedwongen moest doen om geld te verdienen voor haar opleiding, haar eigenlijk helemaal niet paste. In haar geval hielp ACS haar juist om eruit te stappen. ‘Door het ACS ben ik in contact gekomen met de juiste instanties en mensen, waardoor mijn leven een andere wending nam. Ik heb na hard werken nu zelf een baan als hulpverlener. Het is niet makkelijk om uit te stappen: het is nogal wennen als je ineens moet rondkomen van een minimumloon. Maar ik heb het volgehouden en ik ben ontzettend blij met mijn huidige leven!’
Workshops
Tijdens de dag worden verschillende workshops georganiseerd, zoals ‘Seksuele gezondheid’ van de GGD en ‘Professionele kijk op sekswerk’ van HVO-Querido. Ondertussen staan in de keuken Nadia en haar helpers druk en geroutineerd groenten te snijden voor de lunch. Het ACS vraagt Nadia vaker voor de catering: zij kookte vaker voor haar begeleiders en heeft jarenlange ervaring in de horeca. Voor een klus als deze draait zij haar hand dus niet om. Dat is wel duidelijk als de buffettafel gedekt is: er vormt zich een lange rij: het ziet eruit om door een ringetje te halen en zo smaakt het ook!
Van links naar rechts: Jonathan, Anna Paula en Nadia
Na de tweede ronde workshops in de middag is het tijd voor een drankje. We kijken terug op een zeer geslaagde dag. Petra Bakker: “Wie weet doen we dit volgend jaar weer. Want in deze tijden waarin zich zoveel afspeelt in deze branche, is een jaarlijks terugkerende conferentie zeker op zijn plaats. Op deze manier versterken we het netwerk, kunnen we ervaringen delen en de beste zorg blijven bieden voor de sekswerkers.”
