Verhalen

De Technische Dienst van HVO-Querido is verantwoordelijk voor het dagelijkse onderhoud van onze opvang- en woonvoorzieningen en de woningen die wij huren voor bewoners. Wie zijn de negen mensen van de TD? Wat motiveert ze om dit werk te doen? Wat is er boeiend aan hun baan? Een portret van deze praktische afdeling.

De werkplaats van de Technische Dienst zit in Diemen, op een bedrijventerrein aan de Verrijn Stuartweg. Met hun nieuwe elektrische Volkswagenbusjes bestrijken de medewerkers van daaruit heel Amsterdam en omstreken. Onderling hebben ze de stad verdeeld in regio’s, elk met een vaste TD-medewerker. Dat is efficiënt en handig, want een vast aanspreekpunt kent de bewoners, de collega’s, de connecties, de buurt en de panden waar het om gaat.

Een melding

Vanuit Diemen gaan we naar de Batjan in de Indische Buurt in Amsterdam Oost. Rustig en beheerst stuurt Albert zijn bus langs de vele omleidingen en wegwerkzaamheden. Naast hem zit zijn hond Max, een vrolijk en enthousiast beestje dat een dagje mee mag op karwei. Max blijft braaf in de wagen als Albert aan het werk is.
Bij passantenpension Batjan is er een probleem met een stoppenkast: die vliegen er namelijk uit. Dat is al twee keer gebeurd. Men denkt dat het netwerk overbelast is.
Dat is onzin, weet Albert. Als de aardlekschakelaar afschakelt, want dat gebeurt hier, dan is er meestal sprake van een ondeugdelijk elektrisch apparaat in een van de groepen. Vaak gaat het daarbij om dingen als een kapotte waterkoker of accuoplader van een fiets.

Testen

We maken daarom een rondje langs alle kamers en kantoren in het pension die op de bewuste groepenkast zijn aangesloten. Bij kamers van bewoners klopt Albert op de deur en roept twee keer: ‘Albert, technische dienst! Ik doe de deur op een kiertje.’ Bij de meeste kamers is niemand thuis, bewoners van deze voorziening werken vaak overdag. Eén meneer ligt te slapen, daar kunnen we niet naar binnen. Een andere meneer doet open. Overal test Albert de losse elektrische apparaten. De aardlekschakelaar slaat niet uit. De bewoner die thuis is vraagt aan Albert of hij meteen ook even naar de knop van zijn radiator van de centrale verwarming kan kijken, want die zit los. Dat komt later.

Aankijken

‘De mensen hier zijn allemaal goed aanspreekbaar,’ vertelt Albert, ‘dat maakt het makkelijker werken voor ons.’ Toch is de oorzaak van het euvel nog niet gevonden. Albert vraagt de begeleiding om op een later tijdstip op de kamer van de slapende meneer te kijken naar waterkokers en dergelijke. En bij een eventuele volgende keer ook graag het tijdstip van de storing melden, dat maakt het zoeken naar een oplossing makkelijker. ‘Het heeft nu weinig zin om hiervoor een derde partij in te schakelen,’ aldus Albert. ‘Die komen over een hele tijd met twee man, dat kost een vermogen, en die gaan vervolgens hetzelfde doen wat ik net heb gedaan. We kunnen het beter nog even aankijken.’
En dat was de eerste melding van vandaag.

OOST

Albert du Pré (1955) is bij de Technische Dienst verantwoordelijk voor de regio Oost. Hij werkt nu bijna twee jaar bij HVO-Querido. Hiervoor heeft hij heel veel verschillende dingen gedaan: timmerman, automonteur, schilder, werktuigbouwkundige, decorbouwer en fotograaf. ‘Bij Akzo heb ik zo’n beetje alle productieprocessen in alle fabrieken gefotografeerd,’ vertelt Albert.

‘De laatste jaren werkte ik zelfstandig in Amsterdam als kleine aannemer. Ik deed keukens, badkamers, verbouwingen, van alles. Dat werd me uiteindelijk te zwaar op vier en vijf hoog. Daarna heb ik heel even niks gedaan, maar stilzetten is niks voor mij.
Het uitzendbureau voor 65-plussers vond ik ook niks. Allemaal stomme dingen, een uurtje hier, een uurtje daar, dat schiet niet op. We hebben nou iets leuks voor je, zeiden ze, ga maar eens praten, het is aan de Ringdijkstraat. En daar zaten Jan van de Grint en Anja Doorn. Ik raak met Jan aan de praat over oude auto’s en binnen vijf minuten was het geregeld. Een jaarcontract, want boven de 65 krijg je geen vaste aanstelling meer.

Niet vervelen

Het leuke van dit werk zijn de collega’s, je netwerk en de mensen op de locaties waar je allemaal komt. De clientèle, soms hele bijzondere mensen, maakt dat je je nooit hoeft te vervelen. Ik ben niet zo gauw vies van iets, dat scheelt, maar je maakt wat mee hoor. Veel leuke dingen, maar ook onbegrijpelijke dingen.’
Albert laat op zijn telefoon een paar foto’s zien van een volledig vervuilde en vrijwel verwoeste kamer. ‘Dan denk ik: hoe kan dat? Die persoon heeft toch een begeleider?’

Passend

‘De enorme vrijheid in je werk maakt het ook leuk. Als je in de buurt bent en het komt uit dan doe je even een klus.
Achteraf had ik dit veel eerder moeten doen. Mensen om mij heen zeggen het ook: dit werk past echt bij jou.
Vaak werk ik samen met René Boutkan. Als je bijvoorbeeld naar binnen moet bij een woning waar dames wonen, dan ga je in de regel nooit alleen, dan gaan we samen. Het gaat nooit fout hoor, het is bedoeld om ongemakkelijke situaties te voorkomen.

Lekker werken

Er is altijd wat te doen. Verstoppingen kom ik veel tegen, lekkages ook en dingetjes ophangen, zoals foto’s en schilderijtjes.
Door mij is de gemiddelde leeftijd bij de Technische Dienst behoorlijk hoog, 56. Maar wij zijn krasse knarren, we hebben een van de laagste ziekteverzuimpercentages van heel HVO-Querido. Dat komt omdat we daar geen tijd voor hebben en ook omdat we allemaal gewoon lekker aan het werk zijn.’

ZUID

René Boutkan (1962) is verantwoordelijk voor de regio Zuid, volgens hem het mooiste deel van de stad. Hij werkt sinds oktober 2023 bij HVO-Querido. ‘Hiervoor ben ik dertig jaar verkoper geweest van bedden in het hogere segment. Ik had een eigen filiaal in Laren, in het Hamdorffcomplex. Daar stond ooit het hotel waar mijn vader nog chef-kok is geweest, dat soort dingen vind ik leuk. Maar goed, tijdens de financiële crisis van 2011 ging die zaak failliet. Toen ben ik in de internationale standbouw terecht gekomen. Interessant, maar je bent de helft van het jaar weg. Dus toen dit op mijn pad kwam ben ik overgestapt naar HVO-Querido. Ik kende de organisatie al een klein beetje, want mijn zoon is begeleider bij de Poeldijkstraat.

Opvoeden

Dit werk bevalt me heel goed. Je hebt veel vrijheid. Ik kan met alle lagen van de bevolking omgaan, dat komt hier goed van pas. Het is leuk om mensen wat aandacht te geven en te helpen. Mensen zijn altijd blij als je geweest bent, want je doet iets heel concreets voor ze. Het is ook een beetje opvoeden. Ik kom ook wel eens bij mensen over de vloer waar het zo’n troep is dat je haast je werk niet kunt doen. Dan zeg ik: moet je luisteren, als jij dit nou even opruimt, dan kom ik het morgen maken. Dat werkt, want dat begrijpen ze wel.

Afwisselend

Geen dag is hetzelfde bij de Technische Dienst. Wat grotere klussen vind ik ook leuk. Dat je bijvoorbeeld alle horren van een heel pand vervangt. Dat is dan ook één melding, net als een lamp vervangen. Vaak kom je ergens voor een dingetje en dan vraagt de bewoner ook dit en dat. Dan pak je dat natuurlijk ook aan. Wij zijn er om de mensen te helpen.

Elkaar helpen

Zuid is best een makkelijke wijk voor de TD. Dat komt door de clientèle en omdat hier minder losse woningen van ons zitten. Wij zijn verdeeld in regio’s, maar als het nodig is helpen we elkaar natuurlijk. Meestal help ik Albert, die heeft een grotere wijk en Oost zit hier praktisch naast.
Ik ga niet stilzitten. Golfen vind ik ook leuk, maar om nou iedere dag op de baan te staan… Ik blijf liever actief onder de mensen.’

OUD-WEST

André Hooper (1965) is verantwoordelijk voor de regio Oud-West. Hij is van huis uit elektromonteur en werkt sinds 2019 bij HVO-Querido. ‘Een jaar of tien heb ik bij verschillende elektrotechnische bureaus gewerkt en toen ben ik overgestapt naar de hotelwereld, ook aan de technische kant. Onder andere bij Mövenpick. Ken je hotel Leonardo aan het Rembrandtpark? Dat heette vroeger het Ramada en dat heb ik helpen opzetten als hoofd van de TD daar. In hotels maak je de raarste dingen mee, daar komt allerlei volk. Die ervaring komt nu goed van pas. Via André Meijn, een ex-collega, ben ik bij HVO-Querido gekomen.

Omgaan met mensen

De doelgroep maakt dit werk bijzonder en de moeite waard. Ik ben niet alleen van de Technische Dienst, ik ben goed in de omgang met mensen. Je komt bij veel mensen thuis over de vloer en dan maak je een praatje en dan hoor en zie je hoe het gaat, hoe mensen zich voelen. Mensen praten heel makkelijk en open over van alles. Vaak zitten ze ook best wel om een praatje verlegen. Je krijgt gewoon veel signalen. “Cliënten” zeg ik nooit, dat vind ik niet klinken.

Vertrouwen

Ik ben half Indisch, ik voel veel dingen aan. Mijn vader was een Indo-rocker, hij heeft mijn moeder ontmoet toen hij als drummer met zijn band, The Black Jean Rollers, in Duitsland speelde. Mijn vader zei altijd: als je mensen kan helpen, dan moet je ze helpen. Dat is me bijgebleven.
Het gaat erom hoe je de mensen benadert. Dat krijg je terug. Ik stel ze gerust, ik blijf altijd rustig, betrek mensen erbij, ik geef ze niet op hun donder. Ik doe gewoon normaal, zoals ik ook zou willen dat mensen met mij omgaan. Goh, mag ik even binnenkomen? Zo ontstaat vertrouwen. Als mensen voor de zoveelste keer een gat in hun muur hebben gemaakt, dan zeg ik soms: is dat nou nodig? Dat begrijpen ze wel.

Helpen

De Technische Dienst is een hecht team. Ik werk veel samen met René Dijkshoorn. Zijn wijk zit naast de mijne. We helpen elkaar allemaal als het nodig is. En je hebt ook nog zoiets als eer van je werk. Het voelt gewoon goed als je iets hebt gemaakt.’

NIEUW-WEST

René Dijkshoorn (1968) is verantwoordelijk voor de regio Nieuw-West. Hij werkt sinds 2018 bij HVO-Querido. ‘Hiervoor heb ik van alles gedaan,’ vertelt René. ‘Glazenwasser, postbode, slopen, asbestsanering, schoonmaak. Voordat ik bij de TD kwam, werkte ik op Schiphol, ook in de techniek. Daar was ik verantwoordelijk voor het meubilair en de bagagebanden.
Ik ben nogal doenerig, stilzitten is niks voor mij. Ik houd van met je handen werken.’

Dankbaar werk

We spreken René bij de Aalbersestraat, een woonvoorziening in zijn wijk in een voormalige kerk. ‘Dit is wel een bewerkelijk pand,’ aldus René. ‘Maar ach, het is weer wat anders.
Het mooie van deze baan vind ik dat het dankbaar werk is. Je maakt mensen blij, dat kan niet iedereen zeggen over zijn werk. Blije bewoners, daar doe je het voor. Het is leuk om een woning helemaal netjes te maken, zodat iemand anders daar weer rust en een beetje geluk kan vinden.
Je maakt natuurlijk wel een planning, maar er komen altijd spoedklussen tussendoor. En je doet niet alleen je bonnen, je bent er toch, dus je kijkt ook even rond.

Afspraak

Er zijn locaties van ons en losse woninkjes in mijn wijk. Die zijn me even lief, maar bij voorzieningen van HVO-Querido is het voordeel dat je er altijd in kan. Met bewoners in de wijk is het wel eens lastig om een afspraak te maken. Of je hebt een afspraak en dan zijn ze er toch niet. En je moet natuurlijk wel naar binnen kunnen om iets te kunnen maken. Maar samen komen we er meestal wel uit, hoor.

Laatst had ik een bewoner die last had van muizen. Ik kom daar: overal halflege pizzadozen. Het was één groot walhalla voor de muis! Ik zeg: als je dat nou effe wegdoet, dan kom ik over een paar dagen kijken hoe het gaat. Die gast was echt verbaasd en vond het een goede tip. Zoiets verzin je toch niet?

Band

Het zijn de mensen die het werk leuk maken. In je eigen wijk leer je de mensen kennen, de collega’s, de bewoners. Je bouwt een band op, je vertrouwt elkaar.
Rotklusjes ken ik eigenlijk niet, zo sta ik er niet in, ik pak het gewoon op en dan is het weer klaar.
Ik kom bij heel veel mensen thuis over de vloer. Als het echt de spuigaten uitloopt qua verwaarlozing of viezigheid, dan geef dat door aan de begeleiding. Maar ik moet eerlijk zeggen: je raakt er ook een beetje blind voor, omdat je er aan gewend bent, zie je dingen niet meer.

Boks

Ik laat het nooit escaleren, daar heb je alleen jezelf mee. Ik blijf altijd rustig en beleefd. Soms schiet een bewoner wel eens uit z’n slof, het zijn vaak mensen die met zichzelf in de knoop zitten. De volgende keer bieden ze altijd hun excuses aan. Sorry man, het was niet zo bedoeld. Dan geven we elkaar een boks en zijn we weer even goeie vrienden.’

ZUIDOOST

Martijn de Blois (1978) is verantwoordelijk voor de regio Zuidoost en werkt sinds 2009 bij HVO-Querido. Hij is van oorsprong elektricien, maar hij is inmiddels van alle markten thuis.
‘Ik ben begonnen bij een vriend van mij, die had een loodgietersbedrijf op Urk, daar heb ik veel geleerd,’ vertelt Martijn. ‘Toen kwam ik bij elektrotechnisch bedrijf H&B en daar was de Universiteit van Amsterdam een grote klant. We hadden een eigen werkplaats op het Roeterseiland. Leuk werk, ik heb nog geklust in het pand aan de Plantage Muidergracht waar we nu ongedocumenteerden opvangen, dat was ooit van de UvA. Via via hoorde ik toen dat de TD van HVO-Querido een mannetje nodig had, voor een paar weken.

Familie

Het was even schakelen, je komt in een andere wereld, maar ik ben nooit meer weg gegaan en ik heb het nog steeds waanzinnig naar mijn zin. Je kent steeds meer mensen, je bouwt een band op met elkaar en dan hoor je bij de familie, bij de HVO-Queridoclub. Bij de Technische Dienst weet je wat je aan elkaar hebt en je vult elkaar aan.

Afwisselend

Het leuke aan dit werk is dat je zelf je dag invult en dat geen dag hetzelfde is. Je maakt natuurlijk wel een planning, maar er komt altijd wel iets tussendoor. Effe schakelen voor een spoedje? Geen probleem!
We werken als collega’s onderling goed samen. Ik werk bijvoorbeeld fijn samen met Raymond en buiten mijn regio assisteer ik hem regelmatig met sleutels en sloten.
Het is niet alleen maar bonnen met meldingen afwerken. Je maakt ook dingen op maat. Je bespreekt met mensen wat ze nou precies willen en daar probeer je de beste oplossing voor de vinden.

In vrede

Doordat we onze eigen wijk hebben, krijg je een aardig beeld van wat er allemaal gebeurt. Je komt overal, je kent de mensen en zij kennen jou. Bewoners vinden bekende gezichten fijn. Ze zijn bijna altijd happy met mij, ik kom in vrede en ik kom iets voor ze oplossen.
Je komt bijna nooit voor één klus. Bewoners hebben altijd nog wel een vraag. Nu je er toch bent… Het is een beetje schipperen, als ik het meteen kan maken, waarom niet? Je moet je tijd natuurlijk kunnen verantwoorden, maar je moet je ook niet blind staren op die bonnen.

Gevoelig

Bij de Technische Dienst moet je flexibel zijn, je moet kunnen geven en nemen en je moet niet bang zijn om vieze handen te krijgen. Want je komt soms bij mensen thuis die niet altijd even schoon zijn. Je moet ook een beetje gevoelig zijn, want je komt ook bewoners tegen die minder lekker in hun vel zitten. Dat moet je aanvoelen en dat moet je liggen. Misschien is het wel een beetje een roeping, net zoals hulpverlener.
Ik ben hier helemaal op mijn plek. Ik kan hier al mijn creativiteit en kennis kwijt. Het voelt voor mij niet als werk, zoveel plezier beleef ik eraan.’

CENTRUM/NOORD

Egbert van Beek (1966) is verantwoordelijk voor de regio’s Centrum en Noord en werkt sinds 2020 bij HVO-Querido. Hij deed de zeevaartschool, onder meer op de Pollux, en de mts, en werkte hiervoor in technische functies bij verschillende bedrijven.
‘De vrijheid is voor mij het mooiste van dit werk,’ aldus Egbert, ‘en ik denk dat mijn collega’s dat ook waarderen. Bij commerciële bedrijven zit je veel meer in een keurslijf en is alles puur resultaatgericht. Wij hebben geen voorman die constant op je vingers kijkt, we regelen alles zelf, dat is prettig.
Bij ons gaat het om dienstverlening aan mensen en is er veel oog voor de menselijke maat. Zakelijk is niet per definitie slecht, ik vind wij het, met het oog op de kosten, dingen soms slimmer kunnen organiseren.

Groei

Het is voor mij nu nog wel te behappen, maar HVO-Querido groeit. Meer woningen, meer panden, dan zou de Technische Dienst moeten meegroeien.
Het voordeel van werken in een vaste regio is dat je weet wat er speelt. Je kent de mensen, je kent de gebouwen. Het meeste wat ik doe valt onder het werk van een loodgieter en een elektricien. Maar ik hang ook wel eens een plankje op, of ik installeer een tv. En het is bijna altijd: nu je er toch bent, wil je ook nog even dit of dat doen? Je wilt tevreden klanten en doelmatig werken.

Duidelijk

Waar wij nog wel eens tegenaan lopen, is dat mensen niet goed weten wat nou een klus is voor de Technische Dienst en wat voor de woningbouwvereniging. We hebben nu een flyer die dat duidelijk moet maken. Je krijgt ook vaak onduidelijke meldingen. Stopcontact stuk. Dan denk ik: welke? Doe er op zijn minst even een fotootje bij. Hoe beter je weet wat je kunt verwachten, hoe sneller wij het kunnen maken. Dan hoef je maar één keer te rijden. Verspil mijn tijd niet, wij hebben het druk genoeg.

Hart luchten

Cliënten waarderen je werk over het algemeen wel. Het is lekker concreet. Je komt omdat iets stuk is en als je weggaat werkt het weer. Ik maak altijd een praatje met bewoners. Mensen zijn vaak eenzaam. Vaak moeten ze hun hart even luchten. Je gaat natuurlijk niet op de stoel van de begeleiding zitten, maar geestelijke verzorging is beslist een deel van ons werk.
Het is niet alleen maar vrolijkheid met onze bewoners. Mensen hebben het nodige voor hun kiezen gehad. Ik tast meestal eerst even af hoe de vlag erbij hangt.

Team

Je bent vaak alleen op weg, maar ik ga ook regelmatig met een collega van de TD op pad. En we beginnen meestal ’s ochtends met z’n allen in Diemen. Dan vliegen de grappen en grollen over tafel. We zitten niet vastgeroest in onze eigen toko, we zijn allemaal bereid om elkaar te helpen. Zo heb je toch een teamgevoel.’

POELDIJKSTRAAT

Arnold Groeneveld (1973) is niet verantwoordelijk voor een regio maar voor een gebouw: de Poeldijkstraat 10. Dat is de grootste voorziening van HVO-Querido met vier teams in één pand plus acht aanleunwoningen in de flat tegenover.
Arnold begint als dakdekker en stapt over naar het grond- en straatwerk. Dan gaat hij bij een uitvoerder aan de slag om aan het spoor te werken. Zijn volgende klus is bij de bouw van de zeesluis in IJmuiden. Als die klaar is komt hij in 2019 bij HVO-Querido terecht.

‘Prachtig werk. Als ik het had geweten, was ik eerder overgestapt,’ aldus Arnold. ‘Dat komt door de mensen. Ik zie het zo: we hebben allemaal een rugzakje. De ene wat voller dan de andere. Ik accepteer iedereen zoals ie is en dat krijg je terug. Ik kan lezen en schrijven met alle 180 bewoners, ik ben altijd positief. Ze nemen mij in vertrouwen, ik kom bij iedereen over de vloer en kan met iedereen opschieten. Soms bieden ze mij uit aardigheid een biertje aan. Hé, gab, bakkie?’

Toegankelijk

Dat Arnold heel toegankelijk is voor bewoners is duidelijk. Onderweg van de voordeur naar zijn kantoortje, een afstandje van een paar meter, wordt hij door verschillende mensen aangesproken. ‘Meneer Arnold, mijn Netflix doet het niet’ en bij weer een ander klemt een deur. Kan hij dat komen maken?
‘Mijn werk bestaat vooral uit lampen vervangen,’ vervolgt Arnold, ‘wasbakken en wc’s ontstoppen, kasten in elkaar zetten, schilderijtjes ophangen, dingen aansluiten en nog zo wat dingen. Allemaal leuke klussen, ik houd daarvan. Een kleine moeite en mensen zijn weer blij.
Ik vind het ook niet erg om drie, vier of vijf keer te komen opdraven. Als mensen maar een beetje vriendelijk blijven en niet gaan zeuren.’

Leuk werk

‘Ik vind het altijd heerlijk om weer naar huis te gaan, maar in die vijf jaar ben ik nog nooit één dag met tegenzin naar mijn werk gegaan. Het voelt voor mij als een soort vakantiewerk.
Als ik door het pand loop doe ik af en toe zo [Arnold houdt een hand voor zijn ogen], want je ziet soms dingen… Maar meldingen hebben prioriteit, die doe ik eerst. Maar als ik een mankement tegenkom, dan schrijf ik het op, en als ik dan wat tijd over heb, dan fix ik dat.
In een klein boekje schrijf ik ook alle namen op die bewoners mij geven. Leuke en minder leuke. Meneer Arnold, handyman, Willem Bever, Bob de Bouwer natuurlijk en nog veel meer.’

TOEGANG

Raymond Witteveen (1968) is verantwoordelijk voor alles wat met sleutels en sloten te maken heeft bij HVO-Querido. Hij werkt al sinds 1996 bij onze organisatie. Hij begon toen de Technische Dienst van HVO nog aan de Roggeveenstraat zat en die van Querido aan de Peelstraat.
‘Vroeger kluste ik al veel, een verbouwinkje hier en daar bij vrienden en vriendinnen,’ vertelt Raymond. ‘Toen zag ik een vacature van de Roggeveen: vrouwenopvang én knutselen, een mooie combinatie, echt iets voor mij. De Roggeveen heeft nog altijd een warm plekje in mijn hart. Iets voor andere mensen betekenen ligt mij sowieso meer dan werken voor de winst van de aandeelhouders. Organisaties zonder winstoogmerk trekken leukere mensen aan.

Kenmerkend voor mensen van de Technische Dienst is dat ze niet stil willen zitten, maar overal werk zien en dat aanpakken. Verder geloof ik dat wij een, wat ik maar noem “HVO-Queridohart” hebben, de bewoner uit de brand helpen gaat boven het volgen van procedures.

Niche

Bij de Technische Dienst heb ik veel geleerd. Niemand van mijn collega’s wilde in die tijd de sleutels doen, dat vonden ze maar gedoe. Toen ben ik dat gaan doen en zo heb ik mijn eigen niche gecreëerd in de Technische Dienst. Inmiddels doe ik alles met sleutels en sloten binnen de hele stichting, zowel het mechanische werk van ijzer als de digitale systemen van Salto. Lekker een beetje pielen en knoeien met systemen. Wie heeft waar toegang? Hoe maken we het veilig en efficiënt? Wat is een goede structuur en hoe regelen we dat zo slim mogelijk?

Compliment

Het is ook leuk om vanaf het begin bij projecten betrokken te zijn. Ik ga de hele stad door met het busje, ik kom overal, ik ken niet meer iedereen, maar wel nog steeds heel veel mensen. Wat ik heel belangrijk vind: ik voel veel vrijheid in mijn werk, dat maakt het leuk.
De sleutelkoning noemen collega’s mij wel en soms ook Aage M., naar de vroeger bekende inbreker voor wie ook geen slot veilig was. Ik zie het maar als een compliment.’

COÖRDINATIE

Jan van de Grint (1961), de coördinator van de Technische Dienst, wordt door zijn collega’s ‘onze steun en toeverlaat’ genoemd. Omgekeerd noemt Jan zijn collega’s ‘de jongens.’ Jan werkt al sinds 2007 bij HVO-Querido.
Na de lts moet Jan het leger in. Hij weigert maar gebruikt zijn diensttijd later alsnog om veel te sporten en zich verder te scholen in de techniek. ‘Ik dacht: wat doe ik hier in hemelsnaam,’ vertelt Jan, ‘dus toen ben ik maar diploma’s gaan halen. Monteur, bedijfs- en installatietechniek en in de avonduren mts. Daarna ben ik gaan werken voor verschillende bedrijven. Het langst, zestien jaar, heb ik bij Quest installatietechniek gezeten.

Primitief

In 2007 ben ik bij HVO-Querido gekomen, want Ruud van der Schoor had een mannetje nodig. We hadden de stad toen in tweeën gedeeld. Marco Loos deed vanuit het Judith van Swethuis de ene helft en ik vanuit de Roggeveen de andere. Dat was nog primitief hoor. Alles ging met papiertjes. Of mensen belden naar de receptie en die gaf de melding vervolgens zo goed en zo kwaad als dat ging aan ons door. Op een gegeven moment hadden we zelf een simpel ict-systeem voor meldingen geregeld, illegaal gekopieerd, maar toch een stap vooruit.

Je maakt wat mee

Klussen waar wij veel mee bezig zijn? Verstoppingen, de cv-ketel, het vervangen van (led)verlichting en de verduurzaming van panden. Het is voor ons natuurlijk de uitdaging om zo min mogelijk specialisten in te huren en zoveel mogelijk zelf op te lossen. Ik denk dat dit ons bij driekwart van de meldingen lukt.
Maar je maakt wat mee hoor! Dan zit er bijvoorbeeld een standleiding verstopt in een flat en als je ziet wat er dan allemaal uitkomt, echt ongelooflijk! En bewoners weten nooit ergens van: dat is niet van mij hoor! Het zijn altijd de vorige bewoners die dat hebben gedaan.

Melden

Waar wij nogal eens tegenaan lopen zijn verkeerde meldingen. Dan kom je voor het een en dan blijkt er iets heel anders aan de hand te zijn. Ik heb wel eens een melding gehad: de kraan loopt niet en dan blijkt de hele wastafel van de muur te liggen! Sta je daar met de verkeerde spullen. Dat is jammer, dat kost tijd. Begeleiders zouden toch in staat moeten zijn om even door vragen om bij de kern van het probleem te komen.

Simpel

Het leuke en uitdagende van dit werk vind ik dat wij cliënten heel concreet kunnen helpen bij dingen waar ze tegenaanlopen, dingen die ze als storend ervaren. Ongeacht wat het probleem is. Stel, je wilt iets koken, maar je fornuis doet het niet. Dat kan van alles zijn. Soms is het heel simpel. Schoonmaken bijvoorbeeld. Ik heb wel eens met een bewoner de pitten van het fornuis staan uitkoken op het ene pitje dat het nog wel deed.

Zelf zien

Als coördinator ben ik een soort werkvoorbereider. Je maakt afspraken met externe partijen zoals aannemers, schilders, glaszetters en noem maar op. Ik zit niet alleen met mijn telefoon achter een bureau, ik ga graag zelf kijken wat er aan de hand is. Dan krijg je bijvoorbeeld de melding: woning moet worden geschilderd, terwijl grondig schoonmaken een veel betere keuze is. Dat zie je niet door de telefoon.

Waardering

Wij hebben nu een fijne, ruime werkplaats. Deze is 320 m², de vorige was 80 m², dus dat is een stap vooruit. Het is gezellig, de jongens werken allemaal hard, het zijn gouden gasten. We hebben onze plek binnen facilitair aardig gevonden. Wie ik nog speciaal in het zonnetje wil zetten, zijn de geweldige meiden van het Service Meldpunt. Die krijgen heel wat op hun bord hoor!
Ook wil ik mijn grote waardering uitspreken voor de jongens van Puk. Zij werken vaak voor ons, bijvoorbeeld om woningen leeg te halen, en krijgen daar veel te weinig waardering voor.

Wisselwerking

Eigenlijk zijn wij als TD ook een soort sociaal werkers. Wie komt er nou vaker op een woning dan wij? Mensen vertellen ons van alles, je ziet van alles. Je doet het samen met de bewoners. Als zij niet meewerken, dan gaat het niet. Goh joh, ik kom jou helpen, als jij nou effe de boel hier een beetje opruimt, zodat ik erbij kan. Het is leuk om mensen bewust te maken hoe ze zelf hun situatie kunnen verbeteren. Die wisselwerking maakt het werk boeiend. Anders had ik hier al lang niet meer gezeten.
Het gaat erom dat je samenwerkt en samen tot een oplossing komt.’