In de rubriek ‘Mijn stad’ toont een cliënt of een medewerker van HVO-Querido zijn of haar favoriete plek in Amsterdam. Deze keer Louise Olij (Wormerveer, 1962).
Waar staan we en waarom?
Het Oost-Indisch Huis aan de Oude Hoogstraat in het centrum van Amsterdam. Het is een prachtig gebouw, oorspronkelijk van de VOC, maar nu onderdeel van de UvA. Ik heb hier prettige herinneringen aan, maar ook aan de straat en buurt. Vroeger toen ik Sociologie studeerde, was de bibliotheek een plek waar ik tot rust kwam. Heerlijk, die stilte in zo’n mooi oud gebouw. Ik zat er minstens twee keer per week, soms een middag, soms een hele dag. Als je de poort uitloopt, ben je meteen in een heel druk deel van Amsterdam waar van alles gebeurt. Die combinatie vind ik mooi.
Wat deed je als je dit werk niet deed?
Ik vind mijn werk ontzettend leuk. Veel van de opleiding en ervaring die ik in de loop van mijn leven heb opgedaan, komt van pas in deze functie. Het is interessant om in deze sector te werken. Ooit heb ik onderzoek overwogen. Ik had een fantasie over werken bij het Meertensinstituut, dat de Nederlandse taal- en cultuurgeschiedenis van het alledaagse leven onderzoekt, daar zag ik mezelf al zitten tussen de boeken en interessante onderzoeken. Nu denk ik dat ik zo’n baan veel te eenzaam zou vinden.
Wat denk je dat collega’s van je vinden?
Als leidinggevende krijg ik best vaak positieve feedback van teamleden. ‘De deur staat bij jou altijd open, ook als ie dicht is,’ hoor ik vaak. Dus ik denk dat collega’s mij over het algemeen wel een aardig en vrolijk persoon vinden. Zelf vind ik dat ik een geweldig leuk team heb.
Wat doe je in je vrije tijd?
Twee of drie keer per week loop ik hard, 12 of 17 kilometer in het bos, de duinen of het strand bij Bergen en Schoorl. Ik geniet van de natuur en het gevoel van vrijheid tijdens het rennen.
Welke cd/boek/film moet iedereen horen/lezen/zien?
Momenteel luister ik naar allerlei muziek, ik zit op een koor waar we vaak oude soulnummers zingen. Daar word ik in ieder geval vrolijk van.
Het klinkt misschien oubollig, maar Het Bureau van J.J. Voskuil vond ik bijzonder. Ik heb alle zeven delen gelezen in de trein van Alkmaar naar Amsterdam. Ik houd van boeken waarin karakters goed worden uitgewerkt.
Onlangs zag ik As it is in heaven, een film over een dirigent die om gezondheidsredenen zijn ambities moet bijstellen en een ander leven gaat leiden. Heel indrukwekkend.
Waar erger jij je aan?
Onrecht en ernstige onbeleefdheid, daar erger ik me aan. Soms ben ik ongeduldig over bepaalde zaken en dan erger ik me aan mezelf.
Wat is jouw grote droom?
Ik heb niet één grote droom. Ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen die ik leuk vind, zowel in het werk als privé. Ik zou wel eens de marathon van New York willen lopen, daar heb ik zoveel enthousiaste verhalen over gehoord.