De Afghaanse Aaron Roman komt uit een oorlogsgebied en wil zich daarom inzetten voor de vrede. Lezen en leren geven hem hoop voor de toekomst. Door het boek The God Delusion van Richard Dawkins kreeg hij het gevoel opnieuw te zijn geboren.
Aaron Roman (1999) is met zijn achttien jaar de jongste bewoner van de bed, bad, broodvoorziening (BBB) van HVO-Querido voor ongedocumenteerden aan de Schuitenhuisstraat in Amsterdam Osdorp. Aaron is geboren in de Afghaanse provincie Ghazni en verhuist op zijn zestiende jaar naar Nederland, waar hij in een Asielzoekerscentrum terecht komt. Dit AZC moet hij verlaten zodra hij achttien jaar oud wordt.
Goed opgeleid
Aaron groeit op in een hoogopgeleide familie. Zijn vader studeerde rechten aan de universiteit, zijn moeder werkte als lerares, zijn grootvader was generaal. ‘Wij waren een beetje rijk,’ vertelt Aaron in verbazend goed Nederlands. ‘Mijn vader werkte voor Care International, een ngo met als doel onder meer arme mensen te helpen en vrouwen les te geven en op te laten komen voor hun rechten. Daar maak je in Afghanistan geen vrienden mee, de Taliban heeft mijn familie van de wereld verwijderd.
Aaron Roman bij de opvang in Osdorp
Inzetten voor vrede
Ik zat toen in het op een na laatste jaar van de middelbare school, ik zou gaan studeren en ingenieur of architect worden. Dat is veranderd, nu wil ik economie of bedrijfskunde gaan studeren en daarna internationale betrekkingen en als diplomaat voor Buitenlandse Zaken of een internationale organisatie gaan werken. Ik kom zelf uit de oorlog en juist daarom wil ik me inzetten voor vrede, mensen helpen en oorlogen stoppen.
Studeren
In Nederland kwam ik in de ISK, de Internationale Schakelklas op het Montessori College Oost, om snel de taal te leren. Dat begon op een laag niveau, nu heb ik mijn Nt2 (Nederlands als tweede taal, red.) programma II gehaald. Als ik ook mijn wiskunde-examen haal, dan kan ik met de studie economie of bedrijfskunde beginnen. Ik volg nu aan de Vrije Universiteit het voorbereidend jaar voor anderstalige studenten, VASVU heet dat. Dat is drie dagen per week van 10:00 tot 17:00 uur. De andere dagen van de week ga ik naar de bibliotheek van de VU om te studeren.
Aaron Roman uit Afghanistan
Vrijdenker
Ik lees altijd! Over geschiedenis, theologie, economie, soms ook verhalen, zoals De vliegeraar, maar het meest over politiek. Politiek is een hobby van mij, ik kijk altijd naar politieke programma’s op televisie. D66 is mijn partij, zij zijn echt voor studenten. Als vrijdenker ben ik lid van het Humanistisch Verbond. Wij zijn met de leden van ons verbond met Boris van der Ham naar de Tweede Kamer geweest. Wij hebben gesproken met vertegenwoordigers van verschillende politieke partijen. Zij waren echt geïnteresseerd in de situatie van vluchtelingen.
Vragen in mijn hoofd
Ik ben atheïst. Er zijn veel jonge Afghanen zonder geloof, maar veel mensen schamen zich daarvoor voor hun familie. Ik kan goed zonder geloof, ik denk nu zelf na. Atheïst worden gaat niet in één dag, het begon bij mij vier jaar geleden. Ik was altijd bang voor de dood geweest wilde weten wat er gaat gebeuren als je dood gaat. Bestaat er een andere wereld? Ga ik naar de hel? Waar is dat? Niemand komt ooit uit een andere wereld. Hoe moet ik weten dat God bestaat? Waarom is God zo machteloos en doet Hij niks? De religieuze redenen waren niet logisch en niet wetenschappelijk. De mensen wilden mij verhalen vertellen en ze konden mij niet tevreden stellen. Ik begon met studeren en logisch nadenken. Ik was voor paar jaar kwijt, depressief, want ik mocht niet denken aan God en schepping, maar ik heb het gedaan. Mijn oma denkt dat ik gek geworden ben. Ik ben een paar jaar een diepreligieuze ongelovige geweest. Ik had te veel vragen in mijn hoofd. Als je echt iets wil weten moeten je het onderwerp goed bestuderen, erover nadenken en discussiëren, het onderzoeken en er veel boeken over lezen. Dan kun je beginnen de vragen in je hoofd te beantwoorden.
Hoop
Mijn allereerste boek was een schoolboek van de basisschool, kleine Perzische verhaaltjes, bedoeld om mij Dari te leren. Toen ik klein was, las mijn vader mij iedere avond sprookjes voor tot ik ging slapen. Hier bij de BBB heb ik een Nederlands woordenboek geleend, omdat ik vaak de betekenis van woorden opzoek. Lezen geeft mij hoop voor de toekomst. Lezen is leren, als je veel verschillende boeken over een onderwerp leest, kun je zelf een oordeel maken, dat kan je mentaliteit veranderen. Als je niet leest, ben je blind.
Momenteel lees ik Nederlandse geschiedenis in Europese context, dat gaat van de middeleeuwen via de Gouden Eeuw bijna tot nu. Er is hier best veel gebeurd.
Grote wereld
Ik raad iedereen aan om een e-reader te kopen. Je vindt heel veel boeken gratis op internet en zo kun je echt overal lezen en studeren. Je moet er wel voor zorgen dat je genoeg rust in je hoofd hebt. Alleen als je goed slaapt, heb je de motivatie om te leren. Boeken lezen is heel belangrijk om te taal te leren, maar ook hoe meer je leest, hoe groter de wereld die je ziet. Daar gaat het om. Ik ken mensen met hele mooie kleren en niks in hun hoofd. Rijke mensen, succesvol, maar als je met ze praat is hun hoofd leeg.
Opnieuw geboren
Het boek The God Delusion, in het Nederlands God als misvatting, van Richard Dawkins heeft mijn leven veranderd. Het gaf mij het gevoel opnieuw geboren te zijn. Het is een heel goed boek voor mensen die vragen hebben over religie. Ook het Perzische boek Tavalodi-digar, in het Nederlands Opnieuw geboren, van M. Shojaeddin Shafa speelde een effectieve rol bij het veranderen van mijn perspectief op het geloof. Voor veel mensen is religie vooral traditie, iets wat ze overnemen van hun ouders zonder erover na te denken. Voor mij is God als Sinterklaas, alleen kinderen geloven er in. Ik wil niet geloven in iets wat niet bestaat, laat staan er een samenleving op inrichten. Als ik dit in Afghanistan zeg, zou ik meteen op straat gestenigd kunnen worden, elke moslim heeft het recht om dat te doen. Ik ben daar heel open in, ook op sociale media ben ik een atheïst. Ook daarom kan ik niet terug naar Afghanistan. Ik kan studeren en plannen maken, voorlopig heb ik een groot probleem met mijn verblijfsstatus. Ik hoop dat de IND dit inziet en mijn situatie begrijpt.’
>> Kijk hier over een artikel over Aaron Roman in Advalvas, het magazine van de Vrije Universiteit.
