Nieuws

Collega Donald Tweeboom is op 7 juni jl. op 63-jarige leeftijd overleden. Hij heeft ruim 25 jaar bij HVO-Querido gewerkt als kok en is tweemaal lid van onze ondernemingsraad geweest. Drie collega’s halen herinnering aan hem op.

Donald wordt in 1962 geboren op Curaçao en verhuist in 1973 naar Nederland. Vier jaar later vertrekt hij naar Amsterdam. Hij werkt bijna vijftien jaar als mentor bij de politieopleiding. In 1999 gaat hij bij onze organisatie aan de slag als kok aan de Poeldijkstraat. Het bevalt hem, Donald blijft bij ons. In 2010 stapt hij over naar Masira en daar heeft hij bijna vijftien jaar gewerkt.
Nog niet zo lang geleden spraken we Donald over zijn werk als kok en meer. Kijk hier om dat interview te lezen.

Midden in het leven

‘Voor ons, voor de bewoners en de collega’s, was het echt een schok,’ aldus Daphne Mulderij, teammanager van Masira. ‘Het overlijden van Donald kwam zo onverwacht. Hij stond zo midden in het leven. Donald hoorde echt bij Masira, hij heeft hier van het begin af aan gewerkt. Dat is nu bijna vijftien jaar geleden.
In het begin aten de bewoners niet iedere dag een vers gekookte maaltijd. Bewoners kregen vijf dagen per week kant-en-klaarmaaltijden en twee dagen per week kookte Donald vers. Je begrijpt dat hij alleen daardoor al behoorlijk populair was bij bewoners.’

Verwennen

‘Wij proberen bewoners vaak actief bij dingen te betrekken, maar met het eten op “zijn” twee dagen deed Donald het op zijn manier. Hij vond dat bewoners die dagen uit eten gingen in hun eigen huis en daarom legde hij ze zoveel mogelijk in de watten. Donald wilde ze echt verwennen. Hij maakte er ook altijd iets gezelligs van, met mooi gedekte tafels.’

Temperament

Daphne: ‘Donald was heel betrokken. Hij was flamboyant, kleurrijk en vol temperament. Je kon niet om hem heen. Hij had over veel dingen een sterke mening en hij schroomde niet om die te verkondigen.
Donald had ook een groot hart voor onze bewoners. Als er een crisis was, dan was hij altijd bereid om mee te helpen. Hij had een sterke vertrouwensband met bewoners. Sommige bewoners wilden het liefst dat Donald met ze meeging als ze bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moesten. En dat deed hij dan, hoewel het helemaal niet bij zijn functie hoorde. Hij was een vaste waarde in ons team.’

Missen

‘Donald had een groot hart voor veel mensen. Hij had voor iedereen aandacht, hij toonde veel belangstelling. Donald voelde zich onderdeel van Masira en van HVO-Querido. Hij was super betrokken, hij sloeg niks over, hij ging mee naar het personeelsfeest, de barbecue, uitjes, de Pride.
Donald was een goede kok. Een van de bewoners verwoordde dat heel treffend: “Donald wist zelfs aardappels lekker te maken, terwijl ik helemaal niet van aardappels houd.” Dat is een mooi compliment.
Zijn grapjes, zijn verhalen. Wij gaan hem ontzettend missen.’

Betrokken

Facilitair adviseur Shanti Changa kent Donald nog uit de tijd dat ze allebei in de centrale keuken van HVO-Querido aan de Poeldijkstraat werkten en koestert warme herinneringen. ‘Er zijn mensen die in je leven een heel stuk met je meelopen en dat hebben Donald en ik bijna 25 jaar gedaan. Altijd kwam ik hem weer ergens tegen en altijd was dat fijn. Met Donald kon je lachen en serieuze gesprekken voeren. Hij was hardwerkend en betrokken en hij had een behoorlijke dosis temperament.’

Vakman

‘Donald was een heel vakkundige kok, een echte vakman,’ aldus Shanti. ‘Hij plande en bereidde zijn menu’s altijd heel zorgvuldig omdat hij bewoners gewoon goed en gezond eten wilde voorzetten. “Mensen hebben er niet voor gekozen om hier te wonen, dus zolang dat zo is, moeten we ze de best mogelijke zorg geven,” vond hij.’

Kritisch

‘Donald was ook heel precies. Hebben we het goed geregeld, vroeg hij vaak. Is het zorgvuldig gedaan? Dat was, zeg maar, zijn kritische OR-kant. Het is altijd goed om zulke mensen in de organisatie te hebben. Mensen die doorvragen, die goed kijken hoe dingen in elkaar zitten, mensen die niet tevreden zijn met het eerste de beste antwoord. Hij was daarbij niet bang om zich uit te spreken.’

Positief

‘Daarnaast wad Donald ook een ontzettende levensgenieter,’ vertelt Shanti. ‘Het overlijden van zijn man Hans was de grote tragedie in zijn leven, ze waren echte soulmates. Hans had hem gevraagd om positief in het leven te blijven staan. Het heeft lang geduurd voordat het verdriet zachter werd, maar Donald heeft het uit alle macht geprobeerd en het is hem gelukt. Hij stond nog volop in het leven. Donald deed nog van alles, hij was actief in de gayscene, hij maakte plannen, hij had dromen.
Zijn heengaan is een groot gemis voor de organisatie, voor zijn collega’s, voor mij en voor zijn naasten.’

OR

Donald Tweeboom was tweemaal lid van de ondernemingsraad van HVO-Querido. De eerste keer van 2006 t/m 2009, de tweede keer tijdens de zittingsperiode van de huidige OR, waar hij net aan zijn tweede termijn was begonnen.
‘Donald was een schat van een man,’ zegt instroomfunctionaris en voormalig OR-lid Ingrid Grootveld. ‘Hij was kritisch, maar nooit echt negatief. In het begin was hij vrij stil in de OR, Donald was het type dat eerst de kat uit de boom keek, maar na verloop van tijd kwam hij steeds meer los. Altijd enthousiast, hij straalde levenslust uit.’

Zichzelf

‘Donald was niet zo van het stukken lezen,’ vervolgt Ingrid, ‘maar hij hield er wel van om locaties te bezoeken en daar met mensen te praten. Hij was in die zin een echte ambassadeur van de OR, hij liet zien wat het werk inhoudt.
Ik mocht hem heel graag. Hij was een beetje eigenwijs en altijd heel respectvol naar andere mensen, hij kon goed met allerlei mensen omgaan.
De Raad van Toezicht bezoekt elk jaar samen met de CCR en de OR een of meer locaties van HVO-Querido, dat is een beetje een formele aangelegenheid. Maar ook in die setting was Donald volkomen op zijn gemak. Hij maakte grapjes en praatte met iedereen.
Donald was altijd echt helemaal zichzelf.’

‘Wij waren allemaal aangeslagen door zijn overlijden, heel verdrietig. Als iemand er niet meer is, ga je hem vaak nog meer waarderen.’