Met ingang van 1 september is Joost van Ravesteyn directeur zorg bij HVO-Querido. Waar komt hij vandaan? En waar gaan de zorgteams in zijn portefeuille naartoe? Een korte kennismaking.
Joost van Ravesteyn (1976) wordt geboren in de Amsterdamse Bijlmermeer en groeit op in Zwolle. Als kind droomt hij van een baan als boswachter en nog altijd is hij dol op planten, bomen, dieren en buiten zijn in de natuur. Na een studie bedrijfskunde in Maastricht en een postdoctorale opleiding organisatieontwikkeling in Utrecht gaat hij aan de slag als consultant bij KPMG. Na verschillende adviesbureaus en interim-opdrachten, werkt hij de laatste zesenhalf jaar bij de gemeente Amsterdam. Als programmamanager van het programma Huisvesting kwetsbare groepen en manager van de directie Wonen maakt hij alvast kennis met onze organisatie.
Heb je altijd al directeur bij een zorginstelling willen worden?
Ergens wel. Ik heb altijd wel gedacht dat ik ooit een rol zou spelen in de leiding van een sociale organisatie in het publieke domein. Verantwoordelijkheid nemen bij zoiets als HVO-Querido dus. Mijn beide ouders komen van de sociale academie, dus vanuit de bedrijfskunde beweeg ik nu weer terug naar de bron en de zorg.
Wat maakt iemand tot een goede directeur?
Waar je ook werkt, ik denk dat het als leidinggevende allereerst van groot belang is dat je goed luistert naar de mensen om je heen. Zo hoor en zie je wat er nodig is en dan kun je bedenken wat jij daaraan kunt bijdragen. Je moet in ieder geval niet de illusie hebben dat jij het allemaal wel even op kunt lossen. Verder hoort verantwoordelijkheid nemen, keuzen maken en zo nu en dan knopen doorhakken erbij.
Joost van Ravesteyn, directeur zorg
Wat zijn jouw ambities met deze portefeuille?
Los van het feit dat ik wil dat in elke team mensen plezierig en veilig kunnen werken en dat wij de best mogelijke zorg leveren, is het daarvoor nu nog te vroeg. Ik ben er net een week, ik kijk nu vooral met een zo open en nieuwsgierige mogelijk blik naar HVO-Querido.
Voor de ambulante teams, en eigenlijk ook voor de locaties voor beschermd wonen, geldt natuurlijk dat ze de verbinding moeten blijven aangaan en versterken met de gebieden waarin ze werken. Dat is een uitdaging, zeker in een krappe woningmarkt en een steeds complexere stad. We moeten ook blijven werken aan het verbeteren van de kwaliteit van onze zorg- en dienstverlening, want dat is nooit klaar. Het kan immers altijd beter.
Waarom heb je voor HVO-Querido gekozen?
HVO-Querido is een organisatie die staat voor de cliënt, die opkomt voor kwetsbare Amsterdammers. En HVO-Querido is ook een ondernemende organisatie, die risico durft te nemen, met nieuwe initiatieven durven te komen. Die combinatie, dat spreekt mij aan.
De huisvesting van kwetsbare groepen is nog altijd een hot item in de stad. Hoe is het om daar nu in een andere rol mee bezig te zijn?
Het is hartstikke leuk om daar op een andere manier mee bezig te zijn. Als gemeente stel je vragen, agendeer en faciliteer je dingen, nu heb ik een uitvoerende verantwoordelijkheid.
Verreweg de meeste Amsterdammers vinden het prima en logisch dat er kwetsbare mensen, mensen met onbegrepen gedrag, in hun buurt wonen. Een van de uitdagingen hierbij is het scheiden van mythen en feiten. Dat zie je bij de beeldvorming bij incidenten. En we moeten ook realistisch zijn: af en toe gaat het niet goed. Daarom moeten we ervoor zorgen dat we elkaar goed kennen en weten te vinden. Het is niet alleen een kwestie van zorginstanties, het is een samenspel tussen woningcorporaties, buurtteams, zorg en gemeente. Voordat er iets speelt, moet iedereen weten wie je moet bellen. En dan moet er ook worden ogenomen. Als dat lukt, dan gaan we dit oplossen.
Welke eigenschap waardeer jij het meest van andere mensen?
Eerlijkheid. En ook een zeker relativeringsvermogen. Jezelf en je baan even beschouwen. Goh, wat grappig dat ik dit zo doe. Ik hou ervan om ook met mensen samen te werken die een andere stijl hebben. Is niet altijd makkelijk, maar levert wel mooie resultaten op.
Wat is jouw slechtste eigenschap?
Ik kan wel eens heel ongeduldig worden. Soms wil ik snel veel tempo maken.
Heb je een motto?
Het is een beetje afgezaagd, maar ik zeg: pluk de dag. Het is een mooi streven om van elke dag te genieten en te proberen om er het maximale uit te halen.
Is er ooit een keerpunt in je leven geweest?
Op mijn zeventiende is mijn broer overleden. Dat was misschien geen keerpunt, maar het heeft mij wel gevormd. Daardoor ben ik meer in het moment gaan leven, in het hier en nu. Dat klinkt een beetje boeddhistisch en filosofisch, maar zo is het. Let maar eens op hoeveel mensen idealen koesteren voor over twintig, dertig jaar. Als ik met pensioen ga, dan ga ik zeilen, dat soort dingen.
Komt alles uiteindelijk goed?
Nee, maar wel bijna altijd. Ik ben optimistisch, bij mij is het glas driekwart vol.
