Per 1 februari 2025 treedt Annemiek Overboom toe tot de Raad van Bestuur van HVO-Querido. Waar komt zij vandaan? Waarom heeft ze voor onze organisatie gekozen en wat drijft haar? Een korte kennismaking.
Annemiek Overboom (1965) wordt geboren in Amsterdam en hoewel ze er niet woont voelt zij zich nog altijd verbonden met onze stad. ‘Mijn ouders hadden een bovenwoning in Osdorp,’ vertelt Annemiek. ‘Zij waren dolblij dat ze iets groters konden krijgen in Zwanenburg. Daar ben ik opgegroeid, maar de focus lag altijd op Amsterdam. Onder meer omdat mijn grootouders daar woonden. De rondjes die we liepen om de Sloterplas kan ik me nog goed herinneren. De westelijke tuinsteden van architect Cornelis van Eesteren, wat een visie was dat, een staaltje groot denken zoals je zelden meer ziet.
Later ging ik bewust aan de VU studeren toen woonde ik weer in Amsterdam. Onze drie kinderen wonen nu ook in Amsterdam, dus ik kom er vaak. Dat mijn nieuwe baan in Amsterdam is, is voor mij echt een pré. Het voelt als mijn stad.’
Wat wilde je worden als kind?
‘Ik heb altijd het liefste in de zorg willen werken om iets te kunnen betekenen voor mensen in een kwetsbare positie. Maar medisch gezien heb ik twee linkerhanden en op het gymnasium heb ik biologie laten vallen vanwege het vooruitzicht om in een koeienoog te moeten snijden. Mijn familie heeft mij dan ook uitgelachen toen ik later directeur-bestuurder werd van een medisch laboratorium annex trombosedienst. “Haha, jij gaat al van je stokje van een buisje bloed.” Ik heb ermee leren leven.
Cijfers helpen mij om de wereld te begrijpen en daarom ben ik econometrie gaan studeren.’
Wat heb je hiervoor gedaan?
‘Ik ben begonnen bij de KLM en KLM Cargo. Daarna ben ik tien jaar rijksambtenaar geweest, onder meer bij Rijkswaterstaat en de Inspectie Leefomgeving en Transport, als directeur bedrijfsvoering. Daar bleek ik goed in te zijn. En toen dacht ik: hé, dan kan ik alsnog de zorg in, zoals ik altijd wilde. Bedrijfsvoering was mijn ticket om de zorg binnen te komen. En je moet ook een beetje geluk hebben natuurlijk. Zo kwam ik bij LabWest terecht. Samen met een medisch directeur vormde ik een collegiaal bestuur, onwijs leuk.
Daarna ben ik in mijn eentje bestuurder geweest van Saffier, een organisatie voor ouderenzorg in Den Haag met tien verpleeghuizen en drie wijkcentra. Dat heb ik ruim zeven jaar gedaan.
Het laatste halfjaar heb ik een sabbatical gehad om kennis en inspiratie op te doen. Nog voordat ik bij HVO-Querido solliciteerde heb ik aan de VU de cursus ‘Geschiedenis van de armoede’ gevolgd, een collegereeks toegespitst op Amsterdam. Toeval bestaat niet, toch?’
‘Wij zien in Annemiek een betrokken en bevlogen bestuurder met een brede blik zowel op de zorg als de bedrijfsvoering. Daarbij heeft ze nadrukkelijk oog voor innovatie. Ze is een verbinder en wil graag het verschil maken voor onze cliënten,’ aldus Herke Elbers, voorzitter van de Raad van Toezicht van HVO-Querido.
Wat motiveert jou in je werk?
‘Geld is in ieder geval niet mijn drijfveer. Dat komt door mijn moeder. Zij werd ontslagen op de dag dat ze trouwde, want zo ging dat toen, en zat daarna thuis met kinderen. Als je beseft hoeveel meer kansen ik heb gekregen om me te ontplooien dan de generatie boven mij, dan schept dat bijna de verplichting en zeker ook de wens om daar iets zinvols mee te doen. Daarom wil ik graag een bijdrage leveren aan onze samenleving en me inzetten voor mensen in een kwetsbare positie. En wat dat laatste betreft speelt HVO-Querido in de hoogste league. De mensen voor wie HVO-Querido werkt behoren tot de meest kwetsbare groepen in de samenleving omdat hun netwerk vaak beperkt is. HVO-Querido is voor mij een keuze uit het hart. De maatschappelijke meerwaarde en de vitaliteit van de organisatie spreken mij enorm aan.
Uit ervaring weet ik wat het is om alleen en om samen te besturen en ik heb heel bewust voor samen gekozen. Ik denk dat Jessica [Jessica Wesselius, voorzitter RvB, red.] en ik een goed team zullen vormen, dat we elkaar aanvullen, juist ook omdat we verschillende achtergronden hebben. Jessica, als psychiater, meer zorginhoudelijk en ik met de focus wat meer op de zakelijke kant. Maar we gaan daarin niet rechtlijnig knippen. Alles is met elkaar verbonden en we gaan het samen doen. Ik kijk er naar uit, ik heb heel veel zin om te beginnen.’
Wat maakt iemand een goede bestuurder?
‘Je moet gevoel voor humor hebben, dingen kunnen relativeren. Je moet zorgen dat er weinig afstand is tussen de werkvloer, het management en het bestuur. Zorgen dat je benaderbaar en toegankelijk bent, dat vind ik belangrijk.
Verder moet je als bestuurder een brede blik hebben, je moet goed weten hoe het ervoor staat. Met de organisatie maar ook met de wereld om ons heen. Welke maatschappelijke ontwikkelingen komen er op ons af en wat moeten wij daarmee? Het is ook zaak om je niet teveel de operatie in te laten sleuren, maar het overzicht te bewaren.
Het belangrijkste vind ik dat er op alle posities in de organisatie mensen zitten die werken vanuit hun hart.
Ik ben een optimist en ik houd van mensen. Contact met veel verschillende mensen geeft mij plezier, ik denk dat ik op dat vlak bij HVO-Querido wel aan mijn trekken ga komen. Daarnaast houd ik van resultaat. Het is leuk als plannen die je hebt gemaakt ook echt uitkomen. Dat hoop ik waar te maken.’
Wat doe je in je vrije tijd?
‘Ik ben een familiemens. Ik heb een man en drie kinderen en houd ervan om op zondagmiddag gezellig een spelletje doen. Fietsen doe ik graag en tennissen, ik houd van alle sporten met een balletje. Daarnaast probeer ik de laatste acht, negen jaar saxofoon te spelen. Meezingers, jazz, klassiek, van alles. Ken je het nummer “Both Sides Now” van Joni Mitchell? Dat is een liedje met drie mollen! De sensatie die ik voel als het eindelijk lukt om dat te spelen is onbeschrijflijk.’