Vandaag, de eerste maandag van november, is het de nationale dag van de BHV (bedrijfshulpverlening). Het is een dag om onze BHV-ers in het zonnetje te zetten en nog eens duidelijk te maken hoe belangrijk BHV is. Zowel op het werk, thuis als op straat. We spreken hierover met Anja Thomas (1974), sinds juni 2025 voor 36 uur per week adviseur Brandveiligheid en BHV bij HVO-Querido. Zij werkt bij team Vastgoed, een onderdeel van onze afdeling Huisvesting en Facilitair.
Heb je altijd al BHV-er willen worden?
Nou, ik ben het al meer dan twintig jaar, het zit er bij mij wel diep in. Ik zal heel kort iets over mezelf vertellen. Ik ben begonnen als begeleider in de zorg, bij Ons Tweede Thuis. Eerst werkte ik met mensen met Down, LVB en alzheimer en in de loop der tijd met alle doelgroepen. In de tussentijd deed ik een opleiding beveiliging en daar hoort BHV bij. Daarna heb ik vijftien jaar een eigen beveiligingsbedrijf gehad. Toen ben ik adviseur brandveiligheid geworden bij de brandweer in de Veiligheidsregio Haaglanden en daarna bij de Veiligheidsregio Kennemerland. Daar werk ik nog altijd als persvoorlichter bij incidenten. Dat is niet fulltime, met een aantal collega’s hebben we om beurten een week piketdienst.
Toen kwam de vacature van HVO-Querido langs en daar kwam het voor mij eigenlijk allemaal samen. De zorg voor al onze doelgroepen, ja, daar doe ik het voor. Dat is een jas die mij perfect past. En dus ben ik op 1 juni begonnen.
Ben je zelf nog actief als BHV-er?
Zeker, sinds ik werk, hoort BHV er altijd bij. Dat is nu niet anders.
Wat is de essentie van bedrijfshulpverlening volgens jou?
Heel simpel: hulp kunnen bieden aan mensen die dat nodig hebben. Je moet oplossingen zien te vinden voor uiteenlopende situaties en bij verschillende incidenten. Iemand die onwel wordt is een heel ander verhaal dan dat er rook uit de keuken komt. Maar als BHV-er moet je in beide gevallen handelen.
Of iemand handelt, bevriest of vlucht weet je pas als de situatie zich in het echt voordoet. Je kunt dat sturen door te trainen, zodat bepaalde handelingen min of meer een automatisme worden.
Kun je een concreet voorbeeld geven van BHV in actie?
Zeker. Vorige week werd er iemand op het Centraal Bureau onwel. Een van onze ploegleiders is daar meteen op afgestapt en heeft een ambulance gebeld. Die zijn langsgekomen en na en kort onderzoek hoefde de persoon niet mee naar het ziekenhuis. Een mooie win-winsituatie. De BHV-er heeft goed gehandeld en het is goed afgelopen.
Hoeveel BHV-ers hebben wij? Is dat genoeg?
HVO-Querido heeft zo’n 1300 BHV-ers. Dat is al heel mooi, maar ik zou het liefst een situatie zien waarbij alle collega’s, als BHV-er kunnen optreden. Dat iedereen bij een incident of calamiteit weet wat te doen. Dat zou de veiligheid in de organisatie verhogen. Als BHV-er mag je handelen, ook als je ergens anders bent.
Zijn er ook bewoners bij betrokken?
Ja, op een aantal locaties hebben ook bewoners een soort BHV-training gevolgd. Dat geldt met name voor locaties waar ’s nachts niemand is of alleen een beveiliger.
Als geld en praktische bezwaren geen rol spelen, wat zou jij dan verbeteren aan de BHV-organisatie bij HVO-Querido?
Dan zou ik bijvoorbeeld vaker en ook anders gaan oefenen. Je moet het met elkaar doen en als je met meer verschillende mensen traint krijg je beter door wat je aan elkaar hebt in bepaalde situaties. Dan weet je hoe de ander reageert.
Door te oefenen blijf je bij de les. Het is een soort toneelstukje om je voor te bereiden op de realiteit. Het gaat erom de risico’s zoveel mogelijk te beperken. Voor jezelf, voor je collega’s en voor onze cliënten. Dus neem die oefeningen serieus.
Waar gaat het om op de Dag van de BHV?
Het is bij uitstek een dag om BHV de aandacht te geven die het verdient. Een dag om meer bewustzijn rond het thema te creëren en natuurlijk om onze BHV-ers in het zonnetje te zetten. Ik hoop van harte dat ze een leuke dag zullen hebben.
Kijk, voor mij is het elke dag de Dag van de BHV, want het is nou eenmaal mijn passie.
Bekijk ook het jaarlijkse magazine ter gelegenheid van de Dag van de BHV.
