In de smalle Passeerdersstraat in de Amsterdamse binnenstad is het op donderdagmiddag 4 april 2013 onmiddellijk duidelijk waar we moeten zijn voor de feestelijke opening van de nieuwste woonlocatie van HVO-Querido: daar waar de deur, omkranst door een royale boog van grote groene en gele ballonen, uitnodigend openstaat en waardoor een gezellig geroezemoes en onvervalste accordeonmuziek ons naar binnen noodt.
Voor wie daar nog aan twijfelt, de accordeonist speelt dit keer geen Latijns-Amerikaanse tango’s of ballades uit de Balkan, maar louter Jordanese volksmuziek met een zeer hoog herkenbaarheids- en meezinggehalte. We wanen ons eerder in een bruin Mokums café, dan in een beschermende woonvorm van de geestelijke gezondheidszorg en dat is precies de bedoeling tijdens deze opening.
Opening Paseerdersstraat
Pikketanissie
Op de uitnodigingskaart, die al een Jordanese sfeer ademde, met onder meer een nostalgische foto van Jacob Olie en een levenslied, werd ons niet het gebruikelijke hapje en drankje beloofd, maar een authentiek pikketanissie, en wie een beetje thuis is in zijn Johnny Jordaan, weet dat die er altijd ingaat. Ook de rest van de catering was echt Amsterdams met onder meer slagroomtaart, haring en paling en behalve jenever waren er verse vaten bier van de Amsterdamse brouwerij De Prael.
Overstap
De ongedwongen sfeer zat er dan ook al goed in toen regiodirecteur Centrum/Oud-West/Noord Anita Schaaij, staande op een tafeltje, ons allen welkom heette. Zij toonde zich verheugd over de grote en brede opkomst en benadrukte het belang voor de organisatie om zo nu en dan een feestje met elkaar te kunnen vieren. Anita Schaaij vertelde dat ze met enkele van de 27 bewoners van BW Passeerdersstraat had gesproken en dat deze in ieder geval de overstap van Mentrum naar HVO-Querido (onze organisatie heeft de voorziening begin december 2012 overgenomen van Arkin) zonder moeite hebben gemaakt.
Opening Passeerdersstraat in de Jordaan
Normaal
Teammanager Evert Bod biechtte op dat hij ooit publiekelijk in de HVO-Querido nieuwsbrief heeft verklaard de Hoge Sluis de mooiste plak van de stad te vinden, maar dat hij zijn mening bijstelt: de Passeerdersstraat is voor hem nu het mooiste stukje Amsterdam. Hij vertelde dat de BW Passeerdersstraat is ontstaan vanuit het oude Santpoort als woon- en integratieproject onder de naam GEO – hij heeft nog niet achterhaald waar deze letters voor stonden – en later door Arkin verder is ontwikkeld als kleine kliniek in de stad. En nu is het dus een woonvoorziening van HVO-Querido met twintig plaatsen beschermd wonen en zeven plaatsen begeleid wonen. Volgens Evert Bod past deze beweging van behandeling naar (woon)begeleiding uitstekend in de trend van normalisatie, zo gewoon mogelijk wonen in een gewone buurt, want wie heeft er nu thuis altijd een behandelend psychiater op de bank zitten?
Sterker
Het was niet de middag van de lange speeches. Twee bewoners van de BW Passeerdersstraat brachten live hun verschillende muziek te gehore. Evert Bod verklapte dat de zangers hem wel eens hadden toevertrouwd dat ze veel hadden meegemaakt in hun leven, dat ze de nodige ups en downs hadden gekend, maar dat ze al deze ervaring in hun muziek wisten om te zetten tot iets dat onlosmakelijk van hen was en dat ze bovendien sterker maakte. Volgens Evert Bod is dit een perfecte illustratie van wat het krachtgericht werken vermag. Dat je gebruik maken van alles wat er in je leven langskomt en dat je probeert daar een completer mens van te worden. Hij sprak de hoop uit dat de nieuwe voorziening haar bewoners ondersteunt om optimaal gebruik te maken van al wat er op hun levenspad langskomt oftewel passeert, want de straat heet natuurlijk niet voor niks Passeerdersstraat.
Volksmuziek
Toen beklom rapper Ruud Hiffers, die we al kenden van zijn optreden tijdens de laatste nieuwjaarsreceptie, het podium met een uitbundige afro en bracht een strak staaltje hiphop, dat tenslotte ook volksmuziek is, een lach en een traan en een beat. Daarna was het de beurt aan bewoner Dave van der Geld, die zich ontpopte als een rasechte Amsterdamse volkszanger en ons in hoog tempo door een medley van Jordanese klassiekers leidde. Recht uit het hart was zijn versie van ‘Zij gelooft in mij’ van André Hazes, dat Dave zong voor zijn moeder die op de eerste rij zat. Niemand kon toen nog stil blijven zitten en al snel draaide het publiek in polonaise zwierige krullen door de BW Passeerdersstraat.
Het bleef nog lang gezellig in de Jordaan.
