Verhalen

Meedoen met al wat leeft

Tags: kunst | masira
17 oktober, 2012

Mevrouw Ans van Dorssen (Amsterdam, 1936) is niet de oudste bewoner van BW Masira, maar wel een van de mensen die er het langst woont, inmiddels zeventien jaar. Niet alleen van meet af aan in Masira, maar eerder in de Tourniairestraat, de locatie waar het huidige BW Masira uit voorkomt.

Ans van Dorssen: ‘Ik heb altijd in Amsterdam gewoond en ben opgegroeid in de Rivierenbuurt. Mijn vader deed in ijs, dat was voor een kind natuurlijk heel leuk. Ik weet nog dat ik midden in de oorlog met mijn verjaardag op ijs trakteerde, dat was heel bijzonder in die tijd, want er was bijna niks.
Mijn ouders gingen scheiden en toen viel de hele familie uit elkaar. Mijn tweede vader was dansleraar, daar heb ik heel goed van leren dansen. Ik weet nog goed hoe ik met mijn zus tijdens buurtfeesten over straat zwierde.

Zingen

Ik heb jaren gewerkt als verkoopster bij de Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam, de HEMA. De hele dag staan, ik kreeg er last van mijn voeten van. Ze zeggen dat er zo’n werkeloosheid is op het ogenblik, dat vind wel een beetje angstig.
In Zon en Schild, en in Santpoort ook wel, maakte ik bedden op, soms wel honderd per dag. Daar werkte je zonder geld. Ik was daar opgenomen hè.
Ik ben niet getrouwd maar heb wel een dochter gehad, Jolanda. Stond ik er alleen voor in een tehuis voor ongehuwde moeders op de hoek van de Tweede Helmersstraat, Tehuis Annette heette dat. Mijn dochter was heel slim en kon goed leren, ze heeft op het Amsterdams Lyceum gezeten. Ze was mannequin en heeft nog op tv met George Baker gezongen. Helaas is zij in 2007 overleden. Ik ben er nou een klein beetje overheen, maar toen heb ik gegild gewoon.

Ans van Dorssen

Ans van Dorssen

Griekenland

Ik tekende en schilderde toen ik jong was al graag. Mijn eerste tekening die ik me kan herinneren was van twee danseresjes, die heb ik aan mijn moeder gegeven. Ik gaf alles aan mijn moeder. Nog steeds geef ik de meeste tekeningen weg. Mijn vader was een beetje kunstzinnig, maar verder werd er thuis niet aan gedaan. Ik ging wel naar het museum. Vroeger maakte ik best aardige dingen al zeg ik het zelf. Hier in huis tekenen we ook veel, eerst met Paulien en nu met Kitty, een hele aardige vrouw. Soms maken we zelf iets, dan weer kleuren we iets in. Laatst hebben we met de hele groep een verjaardagskalender gemaakt.

Ans van Dorssen, tekening

Ans van Dorssen, tekening

Knap

Schilderen is echt mijn liefhebberij. Ik houd het meest van Vincent van Gogh, die kleur. Hij is zijn tijd ver vooruit geweest. Zijn schilderij van die engel is prachtig en die gele kamer ook. Ik wil zelf een beetje vrolijke dingen maken, met veel kleur. Rembrandt is ook mooi, de man van licht en schaduw, vooral zijn Christus aan het kruis. Wat waren mensen vroeger eigenlijk knap hè. Ik ben wel eens in Griekenland geweest en heb de Akropolis gezien. Dat begon 2000 jaar voor Christus al, dat is toch heel knap?
Het grappige is dat de steentjes hier in de tuin net zo liggen als in Griekenland. De tuin vind ik prachtig, lekker rustig en zo vanuit je deur. Het is net de tuin van Doornroosje. Jammer dat ik slecht ter been ben. Die steunkousen zijn rotdingen. Ik wil het ook niet steeds vragen als ik even naar buiten wil. Ze zijn wel heel lief voor me hoor, dat wel.

Voor de muziek

Dat tekenen is altijd heel leuk met muziek en alles. Dan ga ik zingen en dan gaan je depressies weg.’
Hoewel mevrouw Van Dorssen zegt dat ze zich soms moeilijk kan uiten, barst ze spontaan uit in Rudi Carell:

Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben Dat ik de wijsjes van de sijsjes en de merels ken En dat ik mee mag doen met al wat leeft En mee mag ademen met al wat adem heeft.

Op zondag kijk ik vaak naar muziek en kerkmuziek op tv. Ik houd van zingen. Weet je, ik wist nooit dat ik een geloof had, dat heeft een broeder in Santpoort een keer uitgezocht, dat ik sta ingeschreven in de katholieke kerk. Vooral de muziek vind ik mooi.’ Mevrouw Van Dorssen begint opnieuw te zingen.

Dit is uw orgel Heer, dit is uw kerk, Ik loop zo maar binnen Heer, net van mijn werk Niet voor de priester Heer, of het antiek Ik kom alleen maar Heer, voor de muziek.

Dat is toch mooi? Wij eten altijd met zijn allen in de huiskamer. Spaghetti vind ik lekker. Binnenkort gaan we samen met vakantie naar Lunteren, dat lijkt me heel leuk, een paar dagen eropuit.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.