Bas is vrijwilliger bij de Domselaerstraat van HVO-Querido, een afdeling die in Amsterdam Oost beschermd wonen biedt aan 26 bewoners. Hij doet er vooral gezellige huiselijke dingen met de bewoners.
Bas (1982) werd geboren en groeide op in Almere. Al op zijn veertiende, hij zat nog op de havo, kreeg hij een (bij)baantje in een restaurant en meende hij zijn roeping gevonden te hebben. Hij deed de koksschool en ging bij diverse restaurants in de keuken energiek aan de slag. Hij werd chef de partie, souschef en chef-kok. Hij leidde een hectisch leven, veel en hard werken tot laat in de avond, veel drank en drugs en altijd de stad in met collega’s.
Vast
‘Toen liep ik vast,’ vertelt Bas. ‘ik was 32 en het ging niet meer, niet in mijn werk en thuis ook niet. Angsten, depressies, verslaafd. Er moest iets gebeuren. Ik ben naar een kliniek gegaan en ben uiteindelijk gestopt met alcohol en drugs. Nu ben ik alweer een tijd clean. Ik sport veel, ik eet gezond.
Bas is vrijwilliger bij de Domselaerstraat
Positief
Ik heb het nog wel een paar keer geprobeerd, maar eenzelfde soort baan in de horeca is niks meer voor mij. Weer die werkdruk, de drank, noem maar op. Maar ik wilde wel iets doen. Ik houd niet van stil zitten en ik wil graag andere mensen helpen. Via de Vrijwilligers Centrale Amsterdam ben ik gaan kijken wat er bij mij in de buurt te doen was en zo ben ik hier bij de Domselaerstraat terecht gekomen. Als activiteitenbegeleider. Eerst voor een dag in de week, maar inmiddels ben ik hier elke week drie dagen. Eigenlijk doe ik alleen maar leuke, positieve dingen met bewoners.
Kantelpunt
In het begin ging het moeizaam, ik moest wennen en de bewoners ook. Ze hebben de kat een tijdje uit de boom gekeken. Toenadering en vertrouwen hebben tijd en geduld nodig. Na ongeveer twee maanden was er een kantelpunt, ineens kwamen bewoners naar me toe voor activiteiten. Ik heb aanvankelijk wel overwogen om het op te geven, maar ik ben blij dat ik gebleven ben. Nu heb ik het gevoel dat ik hier behoorlijk op mijn plek ben. Bij mij is het idee ontstaan om hier meer mee te gaan doen. Misschien ga ik me wel laten omscholen tot zoiets als ondersteunend begeleider. Ik heb bij de Domselaerstraat al allerlei cursussen kunnen volgen: BHV, LVB, psychopathologie, dat is mooi.
Bas bakt als vrijwilliger bij de Domselaerstraat
Huiselijk
Met bewoners doe ik allerlei dingen waar de begeleiding niet altijd aan toekomt. Met een groepje bewoners ga ik naar Artis of naar het De Mirandabad. We doen een boodschap, we wandelen door het Oosterpark, gaan naar de markt, sporten en kleuren mandala’s. We kijken samen voetbal op tv, compleet met chips. Ik ben niet zo’n bingotype, maar het zijn meestal hele gewone, huiselijke dingen die ze graag willen doen. Soms bak ik wat met bewoners, gevulde koeken, kleine moorkoppen. Dat is leuk, mensen twijfelen al snel, “O, dat kan ik niet,” maar ze kunnen het natuurlijk wel. Dat maakt bewoners trots. Zo haal je samen kleine successen. En het resultaat eten we met z’n allen lekker op.
Gezond
Het gaat mij vooral om het contact. Ik sta niet boven de bewoners, in ben meer een van hen, ik probeer hier gewoon een mens tussen de mensen te zijn. Ik herken veel dingen van mezelf in de bewoners, zoals verslaving, dwangmatigheden en het in jezelf gekeerd zijn. Daardoor ben ik ook een beetje een soort lotgenoot.
Dingen die ik belangrijk vind, stop ik hier niet weg. Dus ik benadruk ook bij de Domselaerstraat het belang van bewegen en gezonde voeding. Daar is nog best wat te winnen. Het is vaak te zoet, te zout en te vet. De meeste bewoners eten te weinig groenten en teveel koolhydraten, waardoor ze, in combinatie met weinig bewegen, gemakkelijk overgewicht ontwikkelen. Als je gezond eet, voel je je gewoon beter, dat is goed voor lichaam en geest.
Realiteit
Het geeft voldoening dat bewoners blij zijn om mij te zien. Ik kom hier om leuke dingen met ze te doen, dingen die ze zelf willen en dat vinden mensen fijn.
De sfeer is heel goed bij de Domselaerstraat, huiselijk, ook omdat er elke dag wordt gekookt. De collega’s zijn leuke, aardige mensen. De bewoners zijn allemaal anders, ieder met zijn of haar verhalen. Ik kan hier mezelf zijn.
Het geeft me ook een stukje realiteit. Als ik niet op het juiste moment hulp had gezocht, als ik geen liefdevol sociaal netwerk had gehad, had het met mij heel anders kunnen aflopen.
Luisteren
Sommige bewoners zitten wel heel erg in hun eigen wereld, maar het lukt me steeds beter om contact te maken, om mensen een beetje in beweging te krijgen.
Van de persoonlijk begeleiders steek ik veel op, ik kijk en luister hoe zij dingen aanpakken. Als ik zie hoe ervaren sommigen zijn in het bejegenen van cliënten, daar leer ik veel van.
De communicatie is bij de Domselaertstraat heel anders dan in de gemiddelde keuken. Hier worden dingen veel meer benoemd. Je kunt hier eigenlijk niet ongeduldig zijn, dan schieten bewoners in de stress.
Als ik thuiskom hoef ik niet bij te komen, het vrijwilligerswerk geeft me energie.
Profiel
Als vrijwilliger bij de Domselaertstraat moet je rustig zijn en rust uitstralen. Je moet niet oordelen, je moet niet gek opkijken van bepaald gedrag en je moet niet snel schrikken. Je kunt gedrag van bewoners plaatsen. Ik probeer me goed bewust te zijn van mijn rol, ik wil de begeleiders niet voor de voeten lopen, ik ben er voor de bewoners. Ik ben extra.’
